سلام!
حسن يكي از دوستان صميمي برادرم در دوران دبيرستان بود.از همون روزي كه اين خبر رو شنيديم و به مراسم خاكسژاري اومديم تا همين امروز هر وقت يادش ميافتم بغض گلوم رو فشار ميده.
با اينكه چند باري بيشتر نديده بودم ايشون رو اما خيلي خيلي دلم گرفت.
ديشب خوابش رو ديدم.مثل اون فيلمي كه ازش داريم كه با برادرم رفته بودن لواسان و مدام شوخي مي كرد و مي خنديد، خنده مي كرد.
امروز اومدم كه فقط براي روحش كه نوراني بود بنويسم.
روحت شاد.
هر چند كه هنوز با گذشت يك سال باورش براي همه ي ما سخته.